วันอาทิตย์ที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2556

     ก้าวแรกของ...
                  ...นักศึกษาพยาบาล
          ก้าวแรกของการเป็นพยาบาลของฉันเริ่มจากรั้วของวิทยาลัยพยาบาลสวรรค์ประชารักษ์ นครสวรรค์ ถึงแม้จะเป็นที่ๆไม่ได้มีชื่อเสียงมากมายแต่เป็นที่ๆ เต็มไปด้วยความประทับใจมากมาย
ครอบครัวเถาว์ 
สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น ไม่เหงา และประทับใจคือครอบครัวเถาว์ ถ้าเปรียบกับมหาวิทยาลัยก็คือสายรหัสนั่นเอง แต่ในวิทยาลัยจะใช้ระบบเถาว์เป็นพี่เสี่ยง น้องเสี่ยง พี่เถาว์ และพี่โถโดยจะเรียกตามชั้นปีคือ
                                 ปีหนึ่ง จะเรียกว่า “น้องเสี่ยง”
                         ปีสอง จะเรียกว่า “พี่เสี่ยง”
                         ปีสาม จะเรียกว่า “พี่เถาว์”
                         ปีสี่ จะเรียกว่า “พี่โถ”
           ในการที่เราจะได้อยู่เถาว์ไหนนั้นพี่เสี่ยงจะเป็นคนเสี่ยงเรานั้นก็คือพี่ปีสอง ฉันจำได้ว่าในวันนั้นฉันตื่นเต้นมาก อยากรู้ว่าพี่ๆในเถาว์เราจะเป็นใครน่ะ? และดีใจมากที่ได้รู้ว่าได้อยู่เถาว์ที่ 23 ในคืนนั้นพี่ๆโทร พี่ๆในเถาว์จะคอยให้คำปรึกษาเรา คอยช่วยเหลือ ดูแลเรา ทำให้ฉันไม่รู้สึกว่าเหงาและรู้สึกมีความสุขและอบอุ่นที่มีพี่คอยดูแล...

พิธีรับเทียน
พิธีรับเทียนเป็นพิธีที่เรา ก้าวสู่การเป็นนักศึกษาพยาบาลเต็มตัวเป็นธรรมเนียมของนักศึกษาพยาบาลในทุกๆ รุ่นที่จะต้องมีพีธีรับเทียน ซึ่งพิธีรับเทียนนี้ทุกคนจะตั้งใจและเข้าแถวกันตรงมาก เป็นพิธีที่ใช้ความอดทนและเหนื่อยมา เหนื่อยจนน้ำตาตกเลยก็ว่าได้ แต่ลึกๆแล้วความภาคภูมิใจก็ปรากฏขึ้นในใจเรา เพราะจะมีสักกี่คนที่จะได้รับเทียนที่มีแสงส่องสว่างเช่นนี้นอกจากการเป็นนักเรียนพยาบาล  .ในพิธี ทุกคนจะรับเทียนจากพี่ปีสี่ที่ได้เกรดเฉลี่ยสูงสุด 15 คนแรก (มีพี่โถเราด้วย ^-^) จุดเทียนที่ตะเกียง ร้องเพลงมาร์ชพยาบาล และปักเทียน 

  
 



พิธีบายสีสู่ขวัญ

                พิธีบายสีสู่ขวัญเป็นพิธีที่จัดขึ้นเพื่อรับขวัญน้องปีหนึ่งที่เพิ่งเข้ามา ก่อนจะถึงวันจริง พวกเราต้อง ซ้อมกันหลายวัน ซ้อมเดินเข่าเข้าพิธี เดินกันจนเข่าเป็นแผลไปตามๆกัน ในวันนั้น พี่ๆประสานมือกัน ให้น้องๆเดินรอด(อย่างสำรวม) ไปยังห้องทำพิธีบายศรีสู่ขวัญ ในพิธีจริงจะมีการทำพิธีพราหมณ์ อาจารย์และพี่ๆ ผูกข้อมือ ติดกระดุม เข็ม และตุ้งติ่งให้
 การรับน้อง
การรับน้อง เป็นกิจกรรมที่ทั้งเหนื่อยและสนุกในเวลาเดียวกัน เราตื่นมาทำกิจกรรมกันตั้งแต่ตี 5 มีกิจกรรมมากมายเริ่มจากออกกำลังกายตอนเช้า วิ่งขึ้นวัด ทำบุญ เข้าฐานซึ่งแต่ละฐานก็จะมีเกมให้เราทำร่วมกัน โดนพวกพี่ๆ นั้นจัดเต็ม แกล้งน้องเต็มที่ และถ้าฐานไหนเป็นฐานของพี่ๆ ในเถาว์ก็จะโดนแกล้งเยอะหน่อย พี่ๆ นั้นรับเข้าเถาว์ด้วยความอบอุ่น และ รู้สึกประทับใจมาก บรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนานอันยากลืมเลือน





        และสิ่งที่ประทับใจอีกอย่างหนึ่งที่ขาดไม่ได้คือ “เพื่อน” เป็นเพื่อนที่คอยดูแล ให้กำลังใจ ช่วยเหลือกัน เป็นที่ปรึกษา เล่นกัน แกล้งกัน (ถึงบางครั้งอาจจะแรงไปหน่อย) แต่ก็ไม่เคยโกรธกัน


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น